Sluiten

Geloof in jezelf

Geloof in jezelf

 

Ik was nog maar net juf toen hij in mijn groep 3/4 kwam.

Een prachtig klein Chinees jongetje van 5 jaar. Hoogbegaafd en daarom vroegtijdig in mijn combinatieklas geplaatst. Lie heette hij.

 

Als de dag van gisteren zie ik hem nog voor me. Geen les was te lastig voor hem, maar ook zijn lieve houding naar anderen viel mij meer dan eens op. Ook al zat hij achterin de klas, was hij klein van stuk en meestal stil van aard, toch leerde hij mij op een doordeweekse dag een hele belangrijke les.

 

Op een dag mochten de leerlingen van groep 4 om de beurt bij mijn bureau de geleerde tafels opzeggen. Toen bijna alle leerlingen aan de beurt waren geweest, hoorde ik een zacht gesnik bij mijn bureau. Het meisje dat zo verdrietig was verklapte me de reden voor haar tranen: ‘Juf ik durf de tafels niet luidop op te zeggen, ik ben bang dat ik ze ineens niet meer weet’.

 

Vlak daarna hoorde ik een zacht gemompel achter in de klas. Voor mij was de bemoedigende zin echter duidelijk genoeg.

 

Blij verrast door zulke mooie woorden, verzocht ik Lie zijn wijze woorden nogmaals luidop voor de klas te herhalen. Wij zouden van die boodschap allemaal iets kunnen leren vertelde ik de klas. Zonder te aarzelen gaf hij gehoor aan mijn verzoek. Hij trok zijn kleine lijf uit de veel te grote schoolbank en stapte zelfbewust naar voren.

Voor de klas herhaalde hij luidkeels de woorden die mijn juffenhart vandaag de dag nog steeds kunnen raken.

 

‘Geloof toch in jezelf, dan komt alles goed….’.

 

Kort daarop hoorde ik van moeder dat Lie zou verhuizen.

Lie was verdrietig en op de laatste dag gaf hij mij huilend

een knuffel. ‘Juf ik wil niet weg, ik wil zo graag bij je in de klas blijven’.

 

Ook ik vond afscheid nemen van deze bijzondere leerling moeilijk. Ik zorgde dat zijn schoolspulletjes stevig onder zijn fietsbinder kwamen en gaf hem nog een laatste aai over zijn stugge zwarte haren.

 

Hij zwaaide al fietsend naar me, tot hij als een stipje verdween. Toen ik de school weer binnenstapte hoorde ik mezelf mompelen;

 

Lieve Lie, geloof toch in jezelf, dan komt alles goed…’