Bloeien op zijn best
Ik word nog steeds het meest blij als ik een kind zie stralen. Die gelukkige blik zie ik zo graag in hun ogen. Als moeder bij mijn eigen kind en pleegkindje, als trainer bij mijn leerlingen, als ex- juf weet ik uit jarenlange ervaring dat dit gebeurt wanneer een kind zich helemaal in zijn of haar element voelt. Een paar voorbeelden die ik in een flits weer voorbij zie komen:
Ik zag en zie die blik als een kind iets vertelt over een leuke gebeurtenis die hij of zij heeft meegemaakt.
Als ex-juf zag ik die blik in het kwadraat wanneer ik tegen de klas zei dat ze ‘vrij’ mochten spelen aan het einde van de schoolweek. Samen met wie ze maar wilden. Luid gejuich.
Of ik zag die blik wanneer een kind helemaal in zijn element was, doordat hij deed wat hij het liefste deed en de tijd en de wereld om hem heen daardoor vergat.
Die laatste blik boeit mij tot op de dag van vandaag het meest. Het is die speciale ‘Talentenblik’ die mij drijft.
Zelf ontdekte ik na mijn burn-out dat ik die blik als vanzelf weer terugvond wanneer ik schreef, of levendig sprak over wat mij zoal bezighoudt. Toen ik mijn boek ‘Juf klapt uit de school’ schreef, vergat ik pauzes, werkte ik aan een stuk door en vergat ik meer dan eens dat ik bestond; ik ging op in mijn werk.
Inmiddels weet ik dat er vanuit wetenschappelijk onderzoek ook grond is voor het beleven van bovenstaande ervaringen. Ieder mens heeft namelijk drie belangrijke behoeften om zich ‘wel te bevinden’ en die wetenschap brengt mij bij het ABC-tje van de onderzoekers Deci & Ryan (2000), zij ontdekten deze drie pijlers die aan de basis staan van het ervaren van menselijk geluk:
- Autonomie (eigen keuzes mogen maken)
- Binding (ergens bij horen)
- Competentie (ergens goed in zijn)
En laten behoefte 1 en 3 nu net diezelfde zijn, die naar boven komen drijven wanneer je vanuit eigen interesse en motivatie bezighoudt met de dingen waar je veel plezier uithaalt en waar je goed in bent. Kortom: Vanuit persoonlijke voorkeur en interesse je talenten ontdekken vanuit autonome keuzes en die ontdekte persoonlijke kwaliteiten vervolgens ontwikkelen verhoogt het competentiegevoel.
Volgens mij is dat de basis van welbevinden en zouden we hier veel meer ruimte voor mogen scheppen in ons onderwijs. (Op welke wijze we het onderwijs Anders Wijs kunnen maken, schrijf ik uitgebreid in mijn boek ‘Juf klapt uit de school’)
Eigenlijk zouden we dan weer terug moeten naar onze ware natuur, of die van de natuurlijke aanleg van onze prachtige kinderen. Wanneer je bij de natuurlijke behoeften, interesses en gaven van je kind (of die van jezelf, jij bent tenslotte het levende bewijs in uitvoering voor je kind) aansluit, volgt namelijk als vanzelf de volgende stap; er volgt (een natuurlijke behoefte aan) groei en ontwikkeling. Niets in de natuur staat immers stil, alles groeit. En bloeit in het beste geval. Een mooie metafoor voor de ontwikkeling van talenten van kinderen teneinde ze te helpen te floreren. En in aanvulling daarop: we weten allemaal dat het omgekeerde geen zin heeft, aan een grassprietje trekken om de groei sneller te laten verlopen. Toch doen we dat in het huidige onderwijs massaal, teveel, veel te vroeg en te vaak… Tegennatuurlijk.
Talent is dus iets wat je het liefste doet en waar je goed in bent. Deze twee zijn onlosmakelijk en op natuurlijke wijze met elkaar verbonden. Deze twee leveren die ene blik op, die ‘Talentenblik’ die ik zo graag zie. Bij mezelf, bij kinderen en volwassenen.
Zo bloeien mensen immers op hun best.
Jellie de Roos.
Mocht je meer willen ontdekken over je eigen talenten en/of die van je kinderen, dan nodig ik je graag uit om mijn spel ‘Talentenblik’ te spelen. Het spel dat je als coach, leerkracht of ouder op speelse wijze (in)zicht geeft op de talenten die in je kind aanwezig zijn.